Κάθε παιχνίδι έχει μια νίκη και μια ήττα
κι από παιδί το ξέρω, πριν την αλφαβήτα
όμως απόψε ούτε νίκη, ούτε ήττα.
Από μωρό κοιμάμαι με το φως σβησμένο
απ’ το σκοτάδι ξέρω τι να περιμένω.
Έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο.
Κι όσο τη γη αυτή γυρίζει με ένα σώμα
δεν έχει κλείσει τις παρτίδες του ακόμα.
Κι όσο στο στήθος η καρδιά του θα χτυπάει
θα τον κρατάει αυτή η ζωή κι ας μην του πάει.
Περνούν οι άνθρωποι νερό, σιγά το νέο
έχω γνωρίσει ένα ποσοστό γενναίο
μέσα στη θλίψη έχω μάθει να αναπνέω.
Και κάθε τόσο που γεμίζει το φεγγάρι
βγάζω το λύκο πριν τον πάρουνε χαμπάρι
από τη νύχτα τους εκδίκηση να πάρει.
Κι όσο τη γη αυτή γυρίζω με ένα σώμα
δεν έχω κλείσει τις παρτίδες μου ακόμα.
Κι όσο στο στήθος η καρδιά μου θα χτυπάει
θα με κρατάει αυτή η ζωή κι ας μη μου πάει.
|
Káthe pechnídi échi mia níki ke mia ítta
ki apó pedí to kséro, prin tin alfavíta
ómos apópse ute níki, ute ítta.
Apó moró kimáme me to fos svisméno
ap’ to skotádi kséro ti na periméno.
Έcho éna líko sto mialó mu anathremméno.
Ki óso ti gi aftí girízi me éna sóma
den échi klisi tis partídes tu akóma.
Ki óso sto stíthos i kardiá tu tha chtipái
tha ton kratái aftí i zoí ki as min tu pái.
Pernun i ánthropi neró, sigá to néo
écho gnorísi éna posostó genneo
mésa sti thlípsi écho máthi na anapnéo.
Ke káthe tóso pu gemízi to fengári
vgázo to líko prin ton párune chabári
apó ti níchta tus ekdíkisi na pári.
Ki óso ti gi aftí girízo me éna sóma
den écho klisi tis partídes mu akóma.
Ki óso sto stíthos i kardiá mu tha chtipái
tha me kratái aftí i zoí ki as mi mu pái.
|