Ο μ’ αγαπάς κι η σ’ αγαπώ
σ’ ένα κρεβάτι είναι κρυμμένοι
κι αγκαλιασμένοι έχουν σκοπό
να μείνουν έτσι εκεί χωμένοι
στόμα με στόμα κολλημένοι
μέρες και νύχτες μήνες χρόνια
ώσπου πια γέροι στα εκατό
να ξεψυχήσουν ξαπλωμένοι
σφιχτά σφιχτά αγκαλιασμένοι
και με το στόμα και με το στόμα, σε φιλί.
Ένα αγγελούδι τους ταΐζει
τους πλένει και τους ξεσκονίζει
μα ο μ’ αγαπάς κι η σ’ αγαπώ
δεν βρίσκουνε καθόλου ώρα
δεν σταματούν ποτέ πια τώρα
γιατί έχουν στόχο και σκοπό χίλια φιλιά
κάθε λεπτό κάθε λεπτό
ο μ’ αγαπάς κι η σ’ αγαπώ.
Ο μ’ αγαπάς κι η σ’ αγαπώ
έχουν πεθάνει πια από χρόνια
και στο κρεβάτι αγκαλιασμένοι,
έχουνε μείνει ξεχασμένοι,
στόμα με στόμα, κολλημένοι.
Μα δεν τους βλέπει ανθρώπου μάτι
γιατί είχαν κρύψει το κρεβάτι
για να μπορούνε κάπου κάπου
ξεφεύγοντάς του, του θανάτου
να δίνουν να δίνουν ξαφνικό φιλί
|
O m’ agapás ki i s’ agapó
s’ éna kreváti ine krimméni
ki agkaliasméni échun skopó
na minun étsi eki choméni
stóma me stóma kolliméni
méres ke níchtes mínes chrónia
óspu pia géri sta ekató
na ksepsichísun ksaploméni
sfichtá sfichtá agkaliasméni
ke me to stóma ke me to stóma, se filí.
Έna angeludi tus taΐzi
tus pléni ke tus kseskonízi
ma o m’ agapás ki i s’ agapó
den vrískune kathólu óra
den stamatun poté pia tóra
giatí échun stócho ke skopó chília filiá
káthe leptó káthe leptó
o m’ agapás ki i s’ agapó.
O m’ agapás ki i s’ agapó
échun petháni pia apó chrónia
ke sto kreváti agkaliasméni,
échune mini ksechasméni,
stóma me stóma, kolliméni.
Ma den tus vlépi anthrópu máti
giatí ichan krípsi to kreváti
gia na borune kápu kápu
ksefevgontás tu, tu thanátu
na dínun na dínun ksafnikó filí
|