Στη Βαβυλώνα, στην Αμισό
σαν πας, γεράκι μου χρυσό
θέλω να ειπείς του Μαυραϊλή
ώρα του καλή, ώρα του καλή
να ξαναρθεί στον τόπο μας.
Πες του ποια μέρα θα ξεκινά
να βάλω διάτα στα βουνά
κρυφά να ροδαμίσουνε
μαύρα μου βουνά, μαύρα μου βουνά
να τον καλωσορίσουνε.
Κι εσύ, μανούλα, κυρά γλυκιά
στον ήλιο βγάλε τα προικιά
να ιδεί που χρόνους δώδεκα
μάνα μου γλυκιά, μάνα μου γλυκιά
κρατώ το λόγο πόδωκα.
Παιδιά μην κλαίτε, μην κλαίτε πια,
παράγγειλα στην Αραπιά
να φέρουν κόκκινο κρασί
έλα πιες κι εσύ, έλα πιες κι εσύ
για την καινούργια ανάσταση.
|
Sti Oavilóna, stin Amisó
san pas, geráki mu chrisó
thélo na ipis tu Mavrailí
óra tu kalí, óra tu kalí
na ksanarthi ston tópo mas.
Pes tu pia méra tha ksekiná
na válo diáta sta vuná
krifá na rodamísune
mavra mu vuná, mavra mu vuná
na ton kalosorísune.
Ki esí, manula, kirá glikiá
ston ílio vgále ta prikiá
na idi pu chrónus dódeka
mána mu glikiá, mána mu glikiá
krató to lógo pódoka.
Pediá min klete, min klete pia,
parángila stin Arapiá
na férun kókkino krasí
éla pies ki esí, éla pies ki esí
gia tin kenurgia anástasi.
|