Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης
κι ο Ρεσούλ Αγάς,
σε κρασοπουλειό πηγαίναν
για να φαν να πιουν.
Κει που τρώγαν,
κει που πίναν
και που γλένταγαν,
κάπου πιάσαν τη κουβέντα
για τις όμορφες.
Όμορφη γυναίκα που ‘χεις
βρε Μενούσ’ Αγά!
Πού την είδες, πού την ξέρεις
και τη μολογάς;
Χθες την είδα στο πηγάδι
που `παιρνε νερό
και της `δωσα το μαντήλι
και μου το `πλυνε.
Αν την ξέρεις κι αν την είδες,
πες μου τι φορεί;
Ασημένιο μεσοφόρι
με χρυσό φλουρί.
Κι ο Μενούσης,
μεθυσμένος πάει την έσφαξε.
Το πρωί ξεμεθυσμένος
πάει την έκλαψε.
Σήκω πάπια μ’
σήκω χήνα μ’
σήκω πέρδικα μ’
Σήκω λούσου και χτενίσου
κι έμπα στο χορό.
Να σε δουν τα παλληκάρια
να μαραίνονται.
Να σε δω κι εγώ ο καημένος
και να χαίρομαι.
|
O Menusis, o Berbílis
ki o Resul Agás,
se krasopulió pigenan
gia na fan na piun.
Ki pu trógan,
ki pu pínan
ke pu gléntagan,
kápu piásan ti kuvénta
gia tis ómorfes.
Όmorfi gineka pu ‘chis
vre Menus’ Agá!
Pu tin ides, pu tin kséris
ke ti mologás;
Chthes tin ida sto pigádi
pu `perne neró
ke tis `dosa to mantíli
ke mu to `pline.
An tin kséris ki an tin ides,
pes mu ti fori;
Asiménio mesofóri
me chrisó flurí.
Ki o Menusis,
methisménos pái tin ésfakse.
To pri ksemethisménos
pái tin éklapse.
Síko pápia m’
síko chína m’
síko pérdika m’
Síko lusu ke chtenísu
ki éba sto choró.
Na se dun ta pallikária
na marenonte.
Na se do ki egó o kaiménos
ke na cherome.
|