Ο Μιχάλης ο κουρέας,
ο πιο φίνος της παρέας την επάτησε,
τον ετράβηξ’ ο Περαίας
για τα μάτια μιας ωραίας που αγάπησε.
Πειραιώτισσα χαλάλι
που μας πήρες το Μιχάλη
της Αθήνας το καμάρι,
το πιο φίνο παλικάρι.
Το ψαλίδι, το ξυράφι
το παράτησε στο ράφι και περπάτησε,
η καρδιά του σαν καμίνι
έχει γίνει πια για ‘κείνη που αγάπησε.
Πειραιώτισσα χαλάλι
που μας πήρες το Μιχάλη
της Αθήνας το καμάρι,
το πιο φίνο παλικάρι.
|
O Michális o kuréas,
o pio fínos tis paréas tin epátise,
ton etráviks’ o Pereas
gia ta mátia mias oreas pu agápise.
Pireótissa chaláli
pu mas píres to Micháli
tis Athínas to kamári,
to pio fíno palikári.
To psalídi, to ksiráfi
to parátise sto ráfi ke perpátise,
i kardiá tu san kamíni
échi gini pia gia ‘kini pu agápise.
Pireótissa chaláli
pu mas píres to Micháli
tis Athínas to kamári,
to pio fíno palikári.
|