Κορούλα μου, νυφούλα μου, πως θα πορευτείς;
αχ πως θα πορευτείς;
Μεγάλη θα `ναι η χάρη μας
να πάρεις τον φουρνάρη μας
να τον παντρευτείς, να νοικοκυρευτείς
γλυκό ψωμί κορούλα μου, κοντά του να γευτείς
Μανούλα μου, καρδούλα μου, δεν τον αγαπώ
αχ δεν τον αγαπώ
ψωμί κι ελιά καλύτερα
παρά να κλαίω ύστερα
για το προξενιό, φιλί με το στανιό
Ας πάρει άλλη μάνα μου, τον όμορφο τον νιο.
Κορούλα μου, νυφούλα μου, πως θα πορευτείς;
αχ πως θα πορευτείς;
Ο ράφτης σε λιμπίζεται
στα μάτια σου ορκίζεται
Να τον παντρευτείς, να νοικοκυρευτείς
γλυκό ψωμί κορούλα μου, κοντά του να γευτείς
Μανούλα μου, καρδούλα μου, άλλον αγαπώ
αχ άλλον αγαπώ
το ναύτη τον ναυτόπουλο,
τ’ ανέμου τ’ αρχοντόπουλο
το μελαχρινό, στο λέω και πονώ
που με κρατάει στα μπράτσα του και πάω στον ουρανό
|
Korula mu, nifula mu, pos tha poreftis;
ach pos tha poreftis;
Megáli tha `ne i chári mas
na páris ton furnári mas
na ton pantreftis, na nikokireftis
glikó psomí korula mu, kontá tu na geftis
Manula mu, kardula mu, den ton agapó
ach den ton agapó
psomí ki eliá kalítera
pará na kleo ístera
gia to proksenió, filí me to stanió
As pári álli mána mu, ton ómorfo ton nio.
Korula mu, nifula mu, pos tha poreftis;
ach pos tha poreftis;
O ráftis se libízete
sta mátia su orkízete
Na ton pantreftis, na nikokireftis
glikó psomí korula mu, kontá tu na geftis
Manula mu, kardula mu, állon agapó
ach állon agapó
to nafti ton naftópulo,
t’ anému t’ archontópulo
to melachrinó, sto léo ke ponó
pu me kratái sta brátsa tu ke páo ston uranó
|