Μόνη μου γεννήθηκα
αγάπη δεν αρνήθηκα
και βρέθηκα στη γη
να ζω σ’ ένα κορμί.
Τρόμαξα απ’ τ’ ανήθικα
στο δαίμονα συστήθηκα
και θύμωσα πολύ
που έτσι ειν’ η ζωή.
Με λάσπη από το Νείλο
έφτιαξα νύχτα μια γερή καρδιά
άναψα μια αρχαία φωτιά
και πέταξα μακριά.
Με λάσπη απ’ το Νείλο
κι απ’ της ερήμου την πικρή ερημιά
βρέθηκα μια γλυκιά βραδιά
με σένα αγκαλιά.
Μόνη μου γεννήθηκα
αγόρασα πουλήθηκα
και μες στην αγορά ξεσπάει κι η χαρά.
Την ώρα που αγαπήθηκα
στην αγκαλιά σου λύθηκα
και χάρηκα πολύ
που έτσι ειν’ η ζωή.
|
Móni mu genníthika
agápi den arníthika
ke vréthika sti gi
na zo s’ éna kormí.
Trómaksa ap’ t’ aníthika
sto demona sistíthika
ke thímosa polí
pu étsi in’ i zoí.
Me láspi apó to Nilo
éftiaksa níchta mia gerí kardiá
ánapsa mia archea fotiá
ke pétaksa makriá.
Me láspi ap’ to Nilo
ki ap’ tis erímu tin pikrí erimiá
vréthika mia glikiá vradiá
me séna agkaliá.
Móni mu genníthika
agórasa pulíthika
ke mes stin agorá ksespái ki i chará.
Tin óra pu agapíthika
stin agkaliá su líthika
ke chárika polí
pu étsi in’ i zoí.
|