Ορκίζομαι στης κερασιάς
τα χείλια τα βαμμένα
πως θα χτιστώ στα κύματα
αν φύγεις από μένα
Θα ξεριζώσω τα φιλιά
θα καταπιώ τα πάθη
και μοναχή θα καρφωθώ, αστέρι μου
στης πίκρας μου τ’ αγκάθι
Κι ορκίζομαι στο πέλαγος
πως αν εγώ σ’ αφήσω
θα ξαπλωθώ στην αμμουδιά
και σαν γραφή θα σβήσω
Κι η σκόνη μου θα σκορπιστεί
στη γη απ’ άκρη σ’ άκρη
να μπει και στα ματάκια σου, ωραία μου
να κλαις δικό μου δάκρυ
|
Orkízome stis kerasiás
ta chilia ta vamména
pos tha chtistó sta kímata
an fígis apó ména
Tha kserizóso ta filiá
tha katapió ta páthi
ke monachí tha karfothó, astéri mu
stis píkras mu t’ agkáthi
Ki orkízome sto pélagos
pos an egó s’ afíso
tha ksaplothó stin ammudiá
ke san grafí tha svíso
Ki i skóni mu tha skorpisti
sti gi ap’ ákri s’ ákri
na bi ke sta matákia su, orea mu
na kles dikó mu dákri
|