Σαν έμαθε τη λέξη καλησπέρα
ο παπαγάλος είπε ξαφνικά
«είμαι σοφός, γνωρίζω ελληνικά
τι κάθομαι εδώ πέρα!»
Την πράσινη ζακέτα του φορεί
και στο συνέδριο των πουλιών πηγαίνει
την πράσινη ζακέτα του φορεί
για να τους πει μια γνώμη φωτισμένη
Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή
Ξεροβήχει κοιτάζει λίγο πέρα
Παίρνει μια στάση λίγο σοβαρή
Και τους λέει «καλησπέρα»
Ο λόγος του θαυμάστηκε πολύ
Τι διαβασμένος, λεν, ο παπαγάλος
θα `ναι σοφός αυτός πολύ μεγάλος
αφού μπορεί κι ανθρώπινα μιλεί
Απ’ τις Ινδίες φερμένος ποιος το ξέρει
Πόσα βιβλία μαζί του να `χει φέρει
Με τι σοφούς θα μίλησε και πόσα
Θα ξέρει στων γραμματικών τη γλώσσα
Κυρ παπαγάλε, θα `χουμε την τύχη
Ν’ ακούσουμε τι λες και παραπέρα
Ο παπαγάλος βήχει ξεροβήχει
Μα τι να πει, ξανάπε «καλησπέρα»
|
San émathe ti léksi kalispéra
o papagálos ipe ksafniká
«ime sofós, gnorízo elliniká
ti káthome edó péra!»
Tin prásini zakéta tu fori
ke sto sinédrio ton pulión pigeni
tin prásini zakéta tu fori
gia na tus pi mia gnómi fotisméni
Perni mia stási lígo sovarí
Kserovíchi kitázi lígo péra
Perni mia stási lígo sovarí
Ke tus léi «kalispéra»
O lógos tu thafmástike polí
Ti diavasménos, len, o papagálos
tha `ne sofós aftós polí megálos
afu bori ki anthrópina mili
Ap’ tis Indíes ferménos pios to kséri
Pósa vivlía mazí tu na `chi féri
Me ti sofus tha mílise ke pósa
Tha kséri ston grammatikón ti glóssa
Kir papagále, tha `chume tin tíchi
N’ akusume ti les ke parapéra
O papagálos víchi kserovíchi
Ma ti na pi, ksanápe «kalispéra»
|