Δώσ’ μου σκέπασμα, ζεστό φιλί και χάδι,
και συγγνώμη μιας ζωής αμαρτωλής,
το μετάνιωσα να ζω μες στο σκοτάδι
παραβάτης της έβδόμης Εντολής.
Σε ξένες αγκαλιές αλήτης
και παραβάτης συνεχώς,
κι απ’ αγάπη ερημίτης ωωωωχ
γυρίζω άσωτος υιός.
Κι αν σου άνοιξα πληγή τόσο μεγάλη
που συγγνώμη να μου δώσεις δεν μπορείς,
κλείσ’ την πόρτα σου να ζω τις νύχτες πάλι
παραβάτης της έβδόμης Εντολής.
Σε ξένες αγκαλιές αλήτης
και παραβάτης συνεχώς,
κι απ’ αγάπη ερημίτης ωωωωχ
γυρίζω άσωτος υιός.
|
Dós’ mu sképasma, zestó filí ke chádi,
ke singnómi mias zoís amartolís,
to metániosa na zo mes sto skotádi
paravátis tis évdómis Entolís.
Se ksénes agkaliés alítis
ke paravátis sinechós,
ki ap’ agápi erimítis ooooch
girízo ásotos iiós.
Ki an su ániksa pligí tóso megáli
pu singnómi na mu dósis den boris,
klis’ tin pórta su na zo tis níchtes páli
paravátis tis évdómis Entolís.
Se ksénes agkaliés alítis
ke paravátis sinechós,
ki ap’ agápi erimítis ooooch
girízo ásotos iiós.
|