Αυτά που λες εγώ τ’ ακούω βερεσέ
Τα παραμύθια σου τ’ ανθίστηκα πια τώρα
Και το κατάλαβα πως ήμουνα για σε
Ο πασατέμπος σου για να περνάς την ώρα
Κάθε σου φίλημα το βρίσκω πιο πικρό
Και τον καημό μου δεν μπορείς να τον γλυκάνεις
Μαζί μου έρχεσαι μπαμπέσικο μικρό
Γιατί γυρεύεις κόνξες σ’ άλλονε να κάνεις
Φύγε λοιπόν αφού το θες αλλού να πας
Άσ’ τις μουρμούρες και τις κλάψες και τις τρίχες
Κι όταν θα σμίξεις με τον μάγκα π’ αγαπάς
Να μην του πεις ότι για πασατέμπο μ’ είχες
|
Aftá pu les egó t’ akuo veresé
Ta paramíthia su t’ anthístika pia tóra
Ke to katálava pos ímuna gia se
O pasatébos su gia na pernás tin óra
Káthe su fílima to vrísko pio pikró
Ke ton kaimó mu den boris na ton glikánis
Mazí mu érchese babésiko mikró
Giatí girevis kónkses s’ állone na kánis
Fíge lipón afu to thes allu na pas
Άs’ tis murmures ke tis klápses ke tis tríches
Ki ótan tha smíksis me ton mágka p’ agapás
Na min tu pis óti gia pasatébo m’ iches
|