Αποφάσισα να γίνω εγώ για σένα
το νερό μέσα στις λάσπες που πατάς,
να με λένε όσοι με ξέραν “ο κανένας”
και να κάνω τον παλιάτσο να γελάς.
Λίγη αγάπη αν μου δίνεις, λίγη αγάπη,
τη ζωή μου κι αν μισώ, θα την δεχτώ.
Λίγη αγάπη αν μου δίνεις, λίγη αγάπη,
θα δεχτώ τον πιο σκληρό συμβιβασμό.
Αποφάσισα να είμαι η σκιά σου,
να με σέρνεις σαν κουρέλι όπου πας,
να ’μαι θύμα, αρκεί να βρίσκομαι κοντά σου,
και να γίνομαι ο δρόμος που πατάς.
Λίγη αγάπη αν μου δίνεις, λίγη αγάπη,
τη ζωή μου κι αν μισώ, θα την δεχτώ.
Λίγη αγάπη αν μου δίνεις, λίγη αγάπη,
θα δεχτώ τον πιο σκληρό συμβιβασμό.
|
Apofásisa na gino egó gia séna
to neró mésa stis láspes pu patás,
na me léne ósi me kséran “o kanénas”
ke na káno ton paliátso na gelás.
Lígi agápi an mu dínis, lígi agápi,
ti zoí mu ki an misó, tha tin dechtó.
Lígi agápi an mu dínis, lígi agápi,
tha dechtó ton pio skliró simvivasmó.
Apofásisa na ime i skiá su,
na me sérnis san kuréli ópu pas,
na ’me thíma, arki na vrískome kontá su,
ke na ginome o drómos pu patás.
Lígi agápi an mu dínis, lígi agápi,
ti zoí mu ki an misó, tha tin dechtó.
Lígi agápi an mu dínis, lígi agápi,
tha dechtó ton pio skliró simvivasmó.
|