Προδομένος εγώ, προδομένη κι εσύ
για μια νέα ζωή ξαναβάλαμε πλώρη,
μα ο κόσμος κακός την αγάπη μισεί
και με λόγια πικρά μας πληγώνουνε όλοι.
Κόντρα η ζωή για μας τους δύο
τ’ όνειρό μας αραγμένο πλοίο,
βάστα όμως λίγο την καρδιά,
κάποτε θ’ ανοίξουμε πανιά,
βάστα όμως λίγο την καρδιά,
κάποτε θ’ ανοίξουμε πανιά.
Προδομένος εγώ, προδομένη κι εσύ
δεν ζητάμε πολλά στην καινούργια ζωή μας,
μια σταγόνα χαρά, μια σταγόνα στοργή
και να πάψουνε πια ν’ ασχολούνται μαζί μας.
Κόντρα η ζωή για μας τους δύο
τ’ όνειρό μας αραγμένο πλοίο,
βάστα όμως λίγο την καρδιά,
κάποτε θ’ ανοίξουμε πανιά,
βάστα όμως λίγο την καρδιά,
κάποτε θ’ ανοίξουμε πανιά.
|
Prodoménos egó, prodoméni ki esí
gia mia néa zoí ksanaválame plóri,
ma o kósmos kakós tin agápi misi
ke me lógia pikrá mas pligónune óli.
Kóntra i zoí gia mas tus dío
t’ óniró mas aragméno plio,
vásta ómos lígo tin kardiá,
kápote th’ aniksume paniá,
vásta ómos lígo tin kardiá,
kápote th’ aniksume paniá.
Prodoménos egó, prodoméni ki esí
den zitáme pollá stin kenurgia zoí mas,
mia stagóna chará, mia stagóna storgí
ke na pápsune pia n’ ascholunte mazí mas.
Kóntra i zoí gia mas tus dío
t’ óniró mas aragméno plio,
vásta ómos lígo tin kardiá,
kápote th’ aniksume paniá,
vásta ómos lígo tin kardiá,
kápote th’ aniksume paniá.
|