Κλαίω, θρηνώ για σένα νύχτα μέρα,
χαμένη μου χαρά, Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ,
τα δυο σου χείλη τα γλυκά
κάποτε μου ‘διναν φιλιά.
Τώρα μες στον πόνο λιώνω,
μέρα νύχτα μαραζώνω αχ!
Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ.
Ούτε στιγμή δε φεύγεις απ’ το νου μου
κι ο πόνος δεν περνά, Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ,
έφυγες κι έφυγε η χαρά
απ’ τη φτωχή μου την καρδιά.
Τώρα μες στον πόνο λιώνω,
μέρα νύχτα μαραζώνω αχ!
Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ.
Δεν έχω πια ζωή χωρίς εσένα
αγάπη μου γλυκιά, Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ,
αφού μ’ αρνήθηκες κι εσύ
δε με βαστάει πια η γη.
Μα στον Άδη κι αν θα πάω
δε θα πάψω να πονάω, αχ!
Φαράχ, Φαράχ, Φαράχ.
|
Kleo, thrinó gia séna níchta méra,
chaméni mu chará, Farách, Farách, Farách,
ta dio su chili ta gliká
kápote mu ‘dinan filiá.
Tóra mes ston póno lióno,
méra níchta marazóno ach!
Farách, Farách, Farách.
Oíte stigmí de fevgis ap’ to nu mu
ki o pónos den perná, Farách, Farách, Farách,
éfiges ki éfige i chará
ap’ ti ftochí mu tin kardiá.
Tóra mes ston póno lióno,
méra níchta marazóno ach!
Farách, Farách, Farách.
Den écho pia zoí chorís eséna
agápi mu glikiá, Farách, Farách, Farách,
afu m’ arníthikes ki esí
de me vastái pia i gi.
Ma ston Άdi ki an tha páo
de tha pápso na ponáo, ach!
Farách, Farách, Farách.
|