Έχω ένα σκύλο με αυτιά
Που δε γουστάρει τα γατιά
Κι όλο γαβγίζει, βρίζει
Όλο το ντουνιά
Τρέχει στους δρόμους σα τρελός
Και μουρμουράει διαρκώς
Και δε γουστάρει τη χάρη
Κανενός.
Είναι κι αυτός ένας Ρωμιός
Χρωστάει παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσει, γίνεται σοφός
Μα όταν θυμώσει, γίνεται θεός
Νανανα…
Έχω ένα σκύλο μερακλή
Απόγονο του Ηρακλή
Μασάει μπουκάλια, κουτάλια
Άμα χρειαστεί
Είναι ο σκύλος μου από σόι
Από αρχαίο σκυλολόι
Δεν προσκυνάει, κυβερνάει
Όλο το ντουνιά
Είναι κι αυτός ένας Ρωμιός
Χρωστάει παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσει, γίνεται σοφός
Μα όταν θυμώσει, γίνεται θεός
Νανανα..
Είναι κι αυτός ένας Ρωμιός
Χρωστάει παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσει, γίνεται σοφός
Μα όταν θυμώσει, γίνεται θεός
Μα είμαι κι εγώ ένας Ρωμιός
Χρωστάω παντού και κανενός
Κι όταν πεισμώσω, γίνομαι σοφός
Μα όταν θυμώσω, γίνομαι θεός
Ένας Ρωμιός.
|
Έcho éna skílo me aftiá
Pu de gustári ta gatiá
Ki ólo gavgizi, vrízi
Όlo to ntuniá
Tréchi stus drómus sa trelós
Ke murmurái diarkós
Ke de gustári ti chári
Kanenós.
Ine ki aftós énas Romiós
Chrostái pantu ke kanenós
Ki ótan pismósi, ginete sofós
Ma ótan thimósi, ginete theós
Nanana…
Έcho éna skílo meraklí
Apógono tu Iraklí
Masái bukália, kutália
Άma chriasti
Ine o skílos mu apó sói
Apó archeo skilolói
Den proskinái, kivernái
Όlo to ntuniá
Ine ki aftós énas Romiós
Chrostái pantu ke kanenós
Ki ótan pismósi, ginete sofós
Ma ótan thimósi, ginete theós
Nanana..
Ine ki aftós énas Romiós
Chrostái pantu ke kanenós
Ki ótan pismósi, ginete sofós
Ma ótan thimósi, ginete theós
Ma ime ki egó énas Romiós
Chrostáo pantu ke kanenós
Ki ótan pismóso, ginome sofós
Ma ótan thimóso, ginome theós
Έnas Romiós.
|