Ένας τεμπέλης δράκος
σε σκοτεινή σπηλιά
κοιμόταν όλη μέρα
σε περσικά χαλιά
Κι έβγαινε στην κοιλάδα
μονάχα για φαΐ
εξηνταπέντε βόδια
τα τρωε στη στιγμή
Και για να ξεδιψάσει
σερνόταν στο βουνό
έπινε δέκα λίμνες
και έναν ποταμό
Κι ερχόντουσαν ιππότες
και μπαίναν στη σπηλιά
το δράκο να σκοτώσουν
με όπλα και σπαθιά
Γι’αυτό έτσι ξαπλωμένος
πετούσε τις φωτιές
ν’ ανάψουνε τα ξύλα
και να ψηθεί ο καφές
Έστρωνε το τραπέζι
άναβε τα κεριά
κι έλεγε παραμύθια
…για δράκους και θεριά..
|
Έnas tebélis drákos
se skotiní spiliá
kimótan óli méra
se persiká chaliá
Ki évgene stin kiláda
monácha gia faΐ
eksintapénte vódia
ta troe sti stigmí
Ke gia na ksedipsási
sernótan sto vunó
épine déka límnes
ke énan potamó
Ki erchóntusan ippótes
ke benan sti spiliá
to dráko na skotósun
me ópla ke spathiá
Gi’aftó étsi ksaploménos
petuse tis fotiés
n’ anápsune ta ksíla
ke na psithi o kafés
Έstrone to trapézi
ánave ta keriá
ki élege paramíthia
…gia drákus ke theriá..
|