|
Πήρα εκατό φορές
για να μάθω αν ζεις
μου απάντησε που λες τηλεφωνητής.
Πήρα να σου πω φιλιά
με το φως σβηστό.
Ευτυχώς που είν’ η δουλειά
και θα ξεχαστώ.
Κι όχι δεσμοί, χωρισμοί, της ζωής πειρασμοί
κι όχι τίποτα πια.
την αφορμή στο κορμί στη γραμμή
που κοιτάνε καχύποπτα πια.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
Και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.
κι η απουσία στα δίχτυα με δίχτυα να ψάχνει
να βρει το γιατί.
να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
και γύρω η νύχτα μια νύχτα σαν νύχτα να πέφτει
και να `ναι πρωί.
Σ’ ένα κόκκινο χαρτί
μ’ ένα μπλε στυλό
μου `χες γράψει πώς και τι
και τον αριθμό.
Και μιλούσαμε ως αργά
δε σ’ αφήνω, δεν
κι όπως σ’ έχανε η καρδιά
πήρε το μηδέν.
|
Píra ekató forés
gia na mátho an zis
mu apántise pu les tilefonitís.
Píra na su po filiá
me to fos svistó.
Eftichós pu in’ i duliá
ke tha ksechastó.
Ki óchi desmi, chorismi, tis zoís pirasmi
ki óchi típota pia.
tin aformí sto kormí sti grammí
pu kitáne kachípopta pia.
na vasanízome to sóma su na vro
ki esí na pezis to chaméno thisavró
Ke giro i níchta mia níchta san níchta na péfti
ke na `ne pri.
ki i apusía sta díchtia me díchtia na psáchni
na vri to giatí.
na vasanízome to sóma su na vro
ki esí na pezis to chaméno thisavró
ke giro i níchta mia níchta san níchta na péfti
ke na `ne pri.
S’ éna kókkino chartí
m’ éna ble stiló
mu `ches grápsi pós ke ti
ke ton arithmó.
Ke milusame os argá
de s’ afíno, den
ki ópos s’ échane i kardiá
píre to midén.
|
