|
Όλη τη μέρα που ‘λειπες το σπίτι μας ρημάδι.
Κι όμως πώς ήταν όμορφα σαν γύριζες το βράδυ
Κι ας τρώγαμε ξερό ψωμί κι ας έλειπε το λάδι.
Κι ας έλειπαν τα κάρβουνα φτάνει που ήσουν κοντά μου.
Αχ πως στο κάθε χτύπημα της πόρτας η καρδιά μου
Ραγίζουνταν, αγόρι μου, και μου ‘φευγε η λαλιά μου.
Θυμάσαι τις τριανταφυλλιές μπροστά στο περιβόλι
Που ανθίζανε την άνοιξη και πια την κάθε σκόλη
Γιομίζαμε τριαντάφυλλα την αγκαλιά μας όλη.
Κι ο γέρος ο πατέρας σου καμάρωνε κι αντάμα
Καμάρωνα κι η δόλια εγώ, κι αν έκλαιγα τι θάμα!
Περσότερο ξαλάφρωνε η καρδιά μου από το κλάμα.
Μεγάλωσες. Δε μ’ άκουγες. Έφευγες όλη μέρα.
Κι όταν τα βράδια μου `λεγες «Η Λευτεριά μητέρα
Θα ‘ρθει» μ’ άγγιζαν την καρδιά τα λόγια σαν φοβέρα.
Μ’ αν μου ‘φευγες πρωί πρωί, προτού να φέξει, μόνος
Κι αργοκυλούσαν οι ώρες μου, κάθε στιγμή ένας χρόνος
Το ‘ξερα πως θα γύριζες κι ήταν γλυκός ο πόνος.
Τώρα στο παραγώνι μας κουβαριασμένη ρέβω
Σαν αστραποκαμένη ελιά και πια δε σε γυρεύω
Τι ‘ναι ψηλός ο ανήφορος και δεν μπορώ ν’ ανέβω.
Γιατί δεν άκουες, γιόκα μου, τη μάνα που σ’ εγέννα;
Κι αν έρθει τώρα η Λευτεριά πουν’ όλα ρημαγμένα
Τι να την κάνω, αγόρι μου γλυκό, χωρίς εσένα;
|
Όli ti méra pu ‘lipes to spíti mas rimádi.
Ki ómos pós ítan ómorfa san girizes to vrádi
Ki as trógame kseró psomí ki as élipe to ládi.
Ki as élipan ta kárvuna ftáni pu ísun kontá mu.
Ach pos sto káthe chtípima tis pórtas i kardiá mu
Ragizuntan, agóri mu, ke mu ‘fevge i laliá mu.
Thimáse tis triantafilliés brostá sto perivóli
Pu anthízane tin ániksi ke pia tin káthe skóli
Giomízame triantáfilla tin agkaliá mas óli.
Ki o géros o patéras su kamárone ki antáma
Kamárona ki i dólia egó, ki an éklega ti tháma!
Persótero ksaláfrone i kardiá mu apó to kláma.
Megáloses. De m’ ákuges. Έfevges óli méra.
Ki ótan ta vrádia mu `leges «I Lefteriá mitéra
Tha ‘rthi» m’ ángizan tin kardiá ta lógia san fovéra.
M’ an mu ‘fevges pri pri, protu na féksi, mónos
Ki argokilusan i óres mu, káthe stigmí énas chrónos
To ‘ksera pos tha girizes ki ítan glikós o pónos.
Tóra sto paragóni mas kuvariasméni révo
San astrapokaméni eliá ke pia de se girevo
Ti ‘ne psilós o aníforos ke den boró n’ anévo.
Giatí den ákues, gióka mu, ti mána pu s’ egénna;
Ki an érthi tóra i Lefteriá pun’ óla rimagména
Ti na tin káno, agóri mu glikó, chorís eséna;
|
