Ο Θύμιος κανταδόρος | O Thímios kantadóros

Ωωωωωωαααα

Ασουπή, ασουπή.

Ωωωωωωαααα

Γεια σου Θύμιο.

Τίπουτας, τίπουτας. Ασουπή είπα.
Έλα δω, Χιώτ’. Έχεις ακούσ’ ένα καινούργιου τραγούδ’
που έγραψα για το κουρίτσι μ’; Α;

Όχι, δεν το `χω ακούσει.

Δεν το `χεις ακούσει;
Αν θες, πάρ’ τα κλατσακλίμπανα σ’, πάρε και τα παιδιά
και πάμι στο κορίτσι μ’ να τ’ς κάνουμε καντάδα.

Ποιο κορίτσαι σου;

Ποιο κορίτσι μ’; Τι λες ρε Μανώλη. Το κορίτσι μ’ δεν ξέρς, το Λινάκι
που έχει πατέρα τον….

Α, α, α, κατάλαβα.

Τι κατάλαβες;

Που έχει πατέρα τον κυρ Διαμαντή και μητέρα την κυρά Μαρία.

Μάλιστα.

Τι λε ρε Θύμιο. Τρελός είσαι;

Γιατί.

Θες να φάμε κι οι δυο μαζί ξύλο;

Έλα δω ρε, τι φοβάσαι;
Στηρίξου σ’ ιμένα και μη φουβάσαι τίπουτας.
Τίπουτας, πιδί μου. Πάρε τα Μπιλκάντια κι πάμι.

Έχω όρεξη απόψε στο κορίτσι μου να πάω
μια καντάδα να της κάνω επειδής την αγαπάω.

Αν σ’ ακούσει ο μπαμπάς της
όταν θα της τραγουδάς,
θα κατέβει να σ’ αρπάξει,
θα κατέβει να σ’ αρπάξει,
θα κατέβει να σ’ αρπάξει
και το ξύλο που θα φας.

Οπωσδήποτες θα πάω να της πω ένα τραγούδι
για να βγει στο παναθύρι το γλυκό μου αγγελούδι.

Έχει ζόρικο πατέρα,
ρε κορόιδο, πού θα πας;
και μια μάνα, Παναγιά μου,
και μια μάνα, Παναγιά μου,
και μια μάνα, Παναγιά μου,
ε, ρε, ξύλο που θα φας.

Δε με νοιάζει τι θα γίνει, τ’ απρφάσισα να πάου
κι αν κατέβουν να με δείρουν, και θα δώσω και θα φάου.

Θα σε σπάσουνε στο ξύλο
η κατάληξη λοιπόν,
τα χαράματα σε βλέπω,
τα χαράματα σε βλέπω,
τα χαράματα σε βλέπω,
για το Πρώτων Βοηθειών.

Αχ! τι έπαθα ι έρμους. Τίπουτας.
Ιγώ θα ξαναπάου. Αμ πως!

Ooooooaaaa

Asupí, asupí.

Ooooooaaaa

Gia su Thímio.

Típutas, típutas. Asupí ipa.
Έla do, Chiót’. Έchis akus’ éna kenurgiu tragud’
pu égrapsa gia to kurítsi m’; A;

Όchi, den to `cho akusi.

Den to `chis akusi;
An thes, pár’ ta klatsaklíbana s’, páre ke ta pediá
ke pámi sto korítsi m’ na t’s kánume kantáda.

Pio korítse su;

Pio korítsi m’; Ti les re Manóli. To korítsi m’ den ksérs, to Lináki
pu échi patéra ton….

A, a, a, katálava.

Ti katálaves;

Pu échi patéra ton kir Diamantí ke mitéra tin kirá María.

Málista.

Ti le re Thímio. Trelós ise;

Giatí.

Thes na fáme ki i dio mazí ksílo;

Έla do re, ti fováse;
Stiríksu s’ iména ke mi fuváse típutas.
Típutas, pidí mu. Páre ta Bilkántia ki pámi.

Έcho óreksi apópse sto korítsi mu na páo
mia kantáda na tis káno epidís tin agapáo.

An s’ akusi o babás tis
ótan tha tis tragudás,
tha katévi na s’ arpáksi,
tha katévi na s’ arpáksi,
tha katévi na s’ arpáksi
ke to ksílo pu tha fas.

Oposdípotes tha páo na tis po éna tragudi
gia na vgi sto panathíri to glikó mu angeludi.

Έchi zóriko patéra,
re koróido, pu tha pas;
ke mia mána, Panagiá mu,
ke mia mána, Panagiá mu,
ke mia mána, Panagiá mu,
e, re, ksílo pu tha fas.

De me niázi ti tha gini, t’ aprfásisa na páu
ki an katévun na me dirun, ke tha dóso ke tha fáu.

Tha se spásune sto ksílo
i katáliksi lipón,
ta charámata se vlépo,
ta charámata se vlépo,
ta charámata se vlépo,
gia to Próton Ooithión.

Ach! ti épatha i érmus. Típutas.
Igó tha ksanapáu. Am pos!