|
Όταν ο ήλιος έβγαινε το πρωί τραγουδούσε
Σαν μικρό πουλί που το προσκυνά τραγουδούσε
Κι η μέρα ξανάρχιζε να κυλά τραγουδούσε
Για τη λύπη τη χαρά τραγουδούσε
Ήτανε ο τρελός του χωριού,
Ο τρελός που όλοι τον κερνούσαν
Καρπαζιές και ούζο
Του χωριού ο τρελός
Μια λυπητερά με κλειστή φωνή τραγουδούσε
Μια για συντροφιά στις μεγάλες νύχτες τραγουδούσε
Κάτω απ’ τις ελιές το δικό του σπίτι
Για περβόλια κι αφρούς
Θάλασσες και αύρες
Για ανοιχτά πανιά
Που δεν είχε δει ποτέ τραγουδούσε
Κι όταν μια βραδιά του καλοκαιριού ήρθε ο χάρος
Των τρελών ο χάρος να τον πάρει
Άφησε στους μόνους κληρονόμους του
Τα μικρά πουλιά τριζόνια και γρύλους
Τα τραγούδια του όλα
Και το δένδρο του
Τραγουδούσαν
Τα τραγούδια του όλα
Μες στο δένδρο του
|
Όtan o ílios évgene to pri traguduse
San mikró pulí pu to proskiná traguduse
Ki i méra ksanárchize na kilá traguduse
Gia ti lípi ti chará traguduse
Ήtane o trelós tu choriu,
O trelós pu óli ton kernusan
Karpaziés ke uzo
Tu choriu o trelós
Mia lipiterá me klistí foní traguduse
Mia gia sintrofiá stis megáles níchtes traguduse
Káto ap’ tis eliés to dikó tu spíti
Gia pervólia ki afrus
Thálasses ke avres
Gia anichtá paniá
Pu den iche di poté traguduse
Ki ótan mia vradiá tu kalokeriu írthe o cháros
Ton trelón o cháros na ton pári
Άfise stus mónus klironómus tu
Ta mikrá puliá trizónia ke grílus
Ta tragudia tu óla
Ke to déndro tu
Tragudusan
Ta tragudia tu óla
Mes sto déndro tu
|
