Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
άσ’ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άσ’ τες
ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί
Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός
|
Ta lógia mu tis níchtas metanástes
se dromológia chorís epistrofí
ás’ tis platies na vogkun su léo ás’ tes
ísos me vris mes stin epómeni strofí
Stenevun ta perásmata
i fíli mu fantásmata
ki i póli miázi genikós
táfos ikogeniakós
Έnas Strimónas ke vuliázo sta nerá
ópos psarás mésa sti láspi tis Kerkínis
ionoskópos me simádia fanerá
cháthika páli mes sto prósopo ekinis
Stenevun ta perásmata
i fíli mu fantásmata
ki i póli miázi genikós
táfos ikogeniakós
Matóni sta Kivélia i othóni
ki egó remvázo se pedía achaní
sto Miramáre kolibuses pánta móni
ke o Mattheos échi chrónia na fani
Stenevun ta perásmata
i fíli mu fantásmata
ki i póli miázi genikós
táfos ikogeniakós
|