Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων
Πρωί πρωί χαράματα
κόβω απ’ τον ήλιο γράμματα
Στη γλώσσα που διαβάζουνε
οι αγράμματοι κι αγιάζουνε
Κατά τις έντεκα παρά
το στήνω μες στην Αγορά
Πουλάω φως ουράνιο
στίχους απ’ το Κοράνιο
Πουλάω τ’ όχι και το ναι
κι όσα ποτέ δεν είδανε
Στη Λεϊλά στη Λεϊλέ
πουλάω το ροζ και το βιολέ
Στο τζαμί την ώρα που `ναι
οι πιστοί και προσκυνούνε
Κάνω κι έρχονται από πέρα
τα ουρί μες στον αέρα
Μια στιγμή στο δειλινό
ρίχνω χρώμα γαλανό
Ύστερα πάνω απ’ τα κάστρα
πάω να καρφώσω τ’ άστρα
Δεν είμαι Μωαμεθανός
ούτε και ανήκω κανενός
Σ’ όσους και να πάω τόπους
ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους
Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων
|
To epángelmá mu to eksaskó
sto Káiro ke sti Damaskó
Chrónus enniá ke pléon
san énas chameléon
Pri pri charámata
kóvo ap’ ton ílio grámmata
Sti glóssa pu diavázune
i agrámmati ki agiázune
Katá tis énteka pará
to stíno mes stin Agorá
Puláo fos uránio
stíchus ap’ to Koránio
Puláo t’ óchi ke to ne
ki ósa poté den idane
Sti Leilá sti Leilé
puláo to roz ke to violé
Sto tzamí tin óra pu `ne
i pisti ke proskinune
Káno ki érchonte apó péra
ta urí mes ston aéra
Mia stigmí sto dilinó
ríchno chróma galanó
Ύstera páno ap’ ta kástra
páo na karfóso t’ ástra
Den ime Moamethanós
ute ke aníko kanenós
S’ ósus ke na páo tópus
ídius vrísko tus anthrópus
To epángelmá mu to eksaskó
sto Káiro ke sti Damaskó
Chrónus enniá ke pléon
san énas chameléon
|