Έφυγε άλλος ένας χρόνος,
που για το καλό επάλεψε,
με τα μάτια μου τον είδα,
που σαν έφευγε εδάκρυσε.
Όλοι είπανε πως μαύρη,
ήταν η χρονιά που ζήσαμε,
γι’ άλλη μια φορά στην Γη μας,
την ζωή μας δεν βοηθήσαμε.
Μα μη σε νοιάζει εσένα για όλα αυτά,
αυτός ο χρόνος ήταν ο καλύτερος,
τον χρόνο που μας πέρασε σε γνώρισα,
κι αυτός ο χρόνος ήταν ο καλύτερος.
Μες τα καφενεία λέγαν,
πως κάθε πέρσι ήταν και καλύτερα,
και οι εφημερίδες γράφαν,
πως υπάρχουν και χειρότερα.
Η Ανατολή και η Δύση,
διαφορές είχαν αγάπη μου,
Μα εσύ κι εγώ τι φταίμε,
που `μαστε κι οι δυο τόσο μικροί.
Μα μη σε νοιάζει εσένα για όλα αυτά,
αυτός ο χρόνος ήταν ο καλύτερος,
τον χρόνο που μας πέρασε σε γνώρισα,
κι αυτός ο χρόνος ήταν ο καλύτερος.
|
Έfige állos énas chrónos,
pu gia to kaló epálepse,
me ta mátia mu ton ida,
pu san éfevge edákrise.
Όli ipane pos mavri,
ítan i chroniá pu zísame,
gi’ álli mia forá stin Gi mas,
tin zoí mas den voithísame.
Ma mi se niázi eséna gia óla aftá,
aftós o chrónos ítan o kalíteros,
ton chróno pu mas pérase se gnórisa,
ki aftós o chrónos ítan o kalíteros.
Mes ta kafenia légan,
pos káthe pérsi ítan ke kalítera,
ke i efimerídes gráfan,
pos ipárchun ke chirótera.
I Anatolí ke i Dísi,
diaforés ichan agápi mu,
Ma esí ki egó ti fteme,
pu `maste ki i dio tóso mikri.
Ma mi se niázi eséna gia óla aftá,
aftós o chrónos ítan o kalíteros,
ton chróno pu mas pérase se gnórisa,
ki aftós o chrónos ítan o kalíteros.
|