Νύχτα αφήνομαι στην αγκαλιά σου
λάμπει στα μάτια μου η ομορφιά σου
τ’ αστέρια δώσ’ μου για συντροφιά
να `ναι η μόνη μου παρηγοριά
Φεγγαρολούλουδα θα μάσω
δροσοσταλίδες να σ’ αγιάσω
δυο στάλες απ’ τα δάκρυα μου
και θα σε κλείσω στην καρδιά μου
Νύχτα που φεύγεις κι ο ήλιος βγαίνει
χαράζει η μέρα το πρωινό
και σ’ ένα αστέρι που τρεμοπαίζει
να ‘ρθει η αγάπη μου παρακαλώ
|
Níchta afínome stin agkaliá su
lábi sta mátia mu i omorfiá su
t’ astéria dós’ mu gia sintrofiá
na `ne i móni mu parigoriá
Fengaroluluda tha máso
drosostalídes na s’ agiáso
dio stáles ap’ ta dákria mu
ke tha se kliso stin kardiá mu
Níchta pu fevgis ki o ílios vgeni
charázi i méra to prinó
ke s’ éna astéri pu tremopezi
na ‘rthi i agápi mu parakaló
|