|
Σάββατο κι απόβραδο και ασετυλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς
έβγαζα απ’ τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι
σου `ριχνα στα μάτια να πονάς
Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ’ Άϊ Γιάννη θα `τανε θαρρώ
Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζ’ η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο, πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει την καρδιά
Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ’ Άη Γιάννη θα `τανε θαρρώ
|
Sávvato ki apóvrado ke asetilíni
stin Aristotélus pu gernás
évgaza ap’ tis tsépes mu fludes mantaríni
su `richna sta mátia na ponás
Pezan i mikróteri kléftes ki astinómus
ki ítan archigós i Argiró
ke fotiés anávane stus apáno drómus
t’ Άi Giánni tha `tane tharró
Ogázane ta díkocha i palii fantári
gémiz’ i platia apó pediá
ki ítan éna prásino, prásino fengári
na su macheróni tin kardiá
Pezan i mikróteri kléftes ki astinómus
ki ítan archigós i Argiró
ke fotiés anávane stus apáno drómus
t’ Άi Giánni tha `tane tharró
|
