|
Αντικριστά από το βράχο που σου γράφω
βλέπω της θάλασσας το κύμα να αγριεύει
γλιστράει το βλέμμα, στον ορίζοντα ξεφεύγει
και μ’ ένα αντίο αυτό το γράμμα υπογράφω.
Ξέρεις, δεν μίλησα στον Κύκλωπα για σένα,
ούτε στην Κίρκη που τα μάγια της με δένουν
τώρα το νιώθω πως εκείνοι που ξεμένουν
καλά το ξέρουν πως τα πάντα είναι γραμμένα.
Στόμα με στόμα ταξιδεύουνε οι μύθοι
παρ’ το απόφαση Ιθάκη δε γυρίζω
γιατί μ’ αρέσει σαν φυγάς να τριγυρίζω
για να κρατάω ζωντανό το παραμύθι.
Του καραβιού μου το σκαρί έχει σκουριάσει
και τα μισά του τα κατάρτια είναι σπασμένα
ο αέρας φέρνει κάτι λόγια μπερδεμένα
μα εγώ επίτηδες το δρόμο έχω χάσει.
Λοιπόν παντρέψου αν το θες κάποιον μνηστήρα,
μεθάω με αλμύρα και τα λογικά μου χάνω
σε κάποια γη που δε με ξέρει αν πεθάνω
θα έχω ξοφλήσει όλα τα χρόνια που σου πήρα.
Στόμα με στόμα ταξιδεύουνε οι μύθοι,
πάρ’ το απόφαση Ιθάκη δε γυρίζω
γιατί μ’ αρέσει σαν φυγάς να τριγυρίζω
για να κρατάω ζωντανό το παραμύθι.
|
Antikristá apó to vrácho pu su gráfo
vlépo tis thálassas to kíma na agrievi
glistrái to vlémma, ston orízonta ksefevgi
ke m’ éna antío aftó to grámma ipográfo.
Kséris, den mílisa ston Kíklopa gia séna,
ute stin Kírki pu ta mágia tis me dénun
tóra to niótho pos ekini pu kseménun
kalá to ksérun pos ta pánta ine gramména.
Stóma me stóma taksidevune i míthi
par’ to apófasi Itháki de girízo
giatí m’ arési san figás na trigirízo
gia na kratáo zontanó to paramíthi.
Tu karaviu mu to skarí échi skuriási
ke ta misá tu ta katártia ine spasména
o aéras férni káti lógia berdeména
ma egó epítides to drómo écho chási.
Lipón pantrépsu an to thes kápion mnistíra,
metháo me almíra ke ta logiká mu cháno
se kápia gi pu de me kséri an petháno
tha écho ksoflísi óla ta chrónia pu su píra.
Stóma me stóma taksidevune i míthi,
pár’ to apófasi Itháki de girízo
giatí m’ arési san figás na trigirízo
gia na kratáo zontanó to paramíthi.
|
