Που ‘σαι καημένε Περικλή,
να βγεις να σεργιανίσεις
και την Αθήνα σου να δεις
πως έχει αλλάξει χρώμα,
πως ήταν και πως έγινε
και πως θα γίνει ακόμα
Που ‘σαι καημένε Περικλή
για να χαρείς λιγάκι
να δεις πως μπερδευτήκανε
λαός και Κολωνάκι
Που ‘σαι Σωκράτη δάσκαλε
να κάνεις θεωρία
ν’ ανέβεις στην Ακρόπολη
να δεις τις συνοικίες
να πήξουνε τα μάτια σου
στις πολυκατοικίες
Που ‘σαι Σωκράτη δάσκαλε
ν’ ακούσεις μπουζουκάκι,
κι οι μαθητές σου σήμερα
χορεύουν ζεμπεκάκι
Που ‘σαι Διογένη έξυπνε
με το σοφό κεφάλι
κι αφού ήσουνα φιλόσοφος
σήμερα αν θα ζούσες
δε θα καταδεχόσουνα
φανάρι να κρατούσες
Που ‘σαι Διογένη έξυπνε
στο σημερνό μπουλούκι
να δεις και τον Απόλλωνα
μαέστρο στο μπουζούκι
|
Pu ‘se kaiméne Periklí,
na vgis na sergianísis
ke tin Athína su na dis
pos échi alláksi chróma,
pos ítan ke pos égine
ke pos tha gini akóma
Pu ‘se kaiméne Periklí
gia na charis ligáki
na dis pos berdeftíkane
laós ke Kolonáki
Pu ‘se Sokráti dáskale
na kánis theoría
n’ anévis stin Akrópoli
na dis tis sinikíes
na píksune ta mátia su
stis polikatikíes
Pu ‘se Sokráti dáskale
n’ akusis buzukáki,
ki i mathités su símera
chorevun zebekáki
Pu ‘se Diogéni éksipne
me to sofó kefáli
ki afu ísuna filósofos
símera an tha zuses
de tha katadechósuna
fanári na kratuses
Pu ‘se Diogéni éksipne
sto simernó buluki
na dis ke ton Apóllona
maéstro sto buzuki
|