Αυτόν τον κόσμο το βαρέθηκα
από την πρώτη αναπνοή.
Κοίτα που ήμουν και που βρέθηκα
σ’ αυτήν τη σφαίρα που την είπανε ζωή.
Με έναν έρωτα αφέντη μου,
μάγισσα μοίρα σκοτεινή,
δυο ώρες κράτησε το γλέντι μου
και χίλιες νύχτες η σκλαβιά κι η φυλακή.
Φέρτε μου χρώμα από την έρημο
κι ένα πανσέληνο κορμί.
Φέρτε μου χάδι και φιλί
απ’ την ψυχή ως την ψυχή
να ζωγραφίσω την καινούργια μου ζωή.
Τώρα ξυπνώ και ονειρεύομαι
και η ψυχή μου ξαγρυπνά
και δεν πειράζει που παιδεύομαι,
ίδιος θεός μας σημαδεύει από ψηλά.
Βγήκα στον κόσμο με την τύχη μου
και περπατώ στα φανερά.
Η αγάπη δρόμος μου και σπίτι μου
κι η σωτηρία μου παντού και πουθενά.
Φέρτε μου χρώμα από την έρημο
κι ένα πανσέληνο κορμί.
Φέρτε μου χάδι και φιλί
απ’ την ψυχή ως την ψυχή
να ζωγραφίσω την καινούργια μου ζωή.
|
Aftón ton kósmo to varéthika
apó tin próti anapnoí.
Kita pu ímun ke pu vréthika
s’ aftín ti sfera pu tin ipane zoí.
Me énan érota afénti mu,
mágissa mira skotiní,
dio óres krátise to glénti mu
ke chílies níchtes i sklaviá ki i filakí.
Férte mu chróma apó tin érimo
ki éna pansélino kormí.
Férte mu chádi ke filí
ap’ tin psichí os tin psichí
na zografíso tin kenurgia mu zoí.
Tóra ksipnó ke onirevome
ke i psichí mu ksagripná
ke den pirázi pu pedevome,
ídios theós mas simadevi apó psilá.
Ogíka ston kósmo me tin tíchi mu
ke perpató sta fanerá.
I agápi drómos mu ke spíti mu
ki i sotiría mu pantu ke puthená.
Férte mu chróma apó tin érimo
ki éna pansélino kormí.
Férte mu chádi ke filí
ap’ tin psichí os tin psichí
na zografíso tin kenurgia mu zoí.
|