|
Χθες το βράδυ που τα ‘πινα μόνος,
καθόμουν στην μπάρα και πέρναγα καλά
κι αντίπαλος μου πάλι ήταν ο χρόνος
και μια Πολωνέζα να μου χαμογελά.
Ύστερα από λίγο φάνηκε ο Τάκης,
κάτσαμε παρέα και πίναμε μαζί,
όλα στη ζωή μας τα βρήκαμε εντάξει
κι είπαμε για κάποιους πως είναι χαζοί.
Κι ύστερα από λίγο ήρθε κι ο Σταύρος,
πήρε ένα ποτήρι και πίναμε κι οι τρεις,
κάποιοι δεν του κάνανε κάποιο χατίρι,
του `παν έχεις δίκιο αλλά πού να το βρεις.
Ξάφνου μπαίνει κι ο Παναγιώτης,
βρε κι όχι μόνος, με δύο θηλυκά
κι ατάκα μπαίνει ο Μήτσος, αυτός ήταν μόνος.
Καθίσαμε όλοι και γίναμε εφτά.
Φύγαν όλοι και μείναμε μόνοι
και μια κοπελίτσα να πάρει τα λεφτά,
της είπα “just say the number” βρε καταραμένη
και το διαιρούμε εμείς με το εφτά.
Ήταν χθες το βράδυ, ή μήπως δεν ήταν;
Ήταν την Τετάρτη, ή μήπως προχθές;
Ήταν πριν δυο χρόνια, ή μήπως δεν ήταν;
Ήταν ή δεν ήταν; Ρε Τάκη τι λες;
|
Chthes to vrádi pu ta ‘pina mónos,
kathómun stin bára ke pérnaga kalá
ki antípalos mu páli ítan o chrónos
ke mia Polonéza na mu chamogelá.
Ύstera apó lígo fánike o Tákis,
kátsame paréa ke píname mazí,
óla sti zoí mas ta vríkame entáksi
ki ipame gia kápius pos ine chazi.
Ki ístera apó lígo írthe ki o Stavros,
píre éna potíri ke píname ki i tris,
kápii den tu kánane kápio chatíri,
tu `pan échis díkio allá pu na to vris.
Ksáfnu beni ki o Panagiótis,
vre ki óchi mónos, me dío thiliká
ki atáka beni o Mítsos, aftós ítan mónos.
Kathísame óli ke giname eftá.
Fígan óli ke miname móni
ke mia kopelítsa na pári ta leftá,
tis ipa “just say the number” vre kataraméni
ke to dierume emis me to eftá.
Ήtan chthes to vrádi, í mípos den ítan;
Ήtan tin Tetárti, í mípos prochthés;
Ήtan prin dio chrónia, í mípos den ítan;
Ήtan í den ítan; Re Táki ti les;
|
