Διώχνω τη θλίψη απ’ τα μάτια μου, δεν κλαίω
Μαζεύω τα κομμάτια μου και λέω
λόγια που δεν έχω ξαναπεί
Φεύγει, αυτή που αγαπάω τώρα φεύγει
Με χίλιους δυο τρόπους μ’ αποφεύγει
Δε θέλει, λέει, να με ξαναδεί
Μα δεν τελειώνουν
οι αγάπες οι μεγάλες δεν τελειώνουν
Πονάνε, υποφέρουνε, ματώνουν
Κι αρχίζουν πάλι απ’ την αρχή
Διώχνω τη θλίψη απ’ τα μάτια μου και πίνω
χωρίς εσένανε τι θ’ απογίνω
Κουράγιο κάνω και υπομονή
Φεύγει, αυτή που αγαπάω τώρα φεύγει
Με χίλιους δυο τρόπους μ’ αποφεύγει
Δε θέλει, λέει, να με ξαναδεί
Μα δεν τελειώνουν
οι αγάπες οι μεγάλες δεν τελειώνουν
Πονάνε, υποφέρουνε, ματώνουν
Κι αρχίζουν πάλι απ’ την αρχή
|
Dióchno ti thlípsi ap’ ta mátia mu, den kleo
Mazevo ta kommátia mu ke léo
lógia pu den écho ksanapi
Fevgi, aftí pu agapáo tóra fevgi
Me chílius dio trópus m’ apofevgi
De théli, léi, na me ksanadi
Ma den teliónun
i agápes i megáles den teliónun
Ponáne, ipoférune, matónun
Ki archízun páli ap’ tin archí
Dióchno ti thlípsi ap’ ta mátia mu ke píno
chorís esénane ti th’ apogino
Kurágio káno ke ipomoní
Fevgi, aftí pu agapáo tóra fevgi
Me chílius dio trópus m’ apofevgi
De théli, léi, na me ksanadi
Ma den teliónun
i agápes i megáles den teliónun
Ponáne, ipoférune, matónun
Ki archízun páli ap’ tin archí
|