Σηκώνει άγκυρα η Μάρω
ίσως πηγαίνει μπαρμπαριά
και φέρνει κάπνα το φουγάρο
να μου μαυρίσει την καρδιά
Πάρε με καπετάν Νικόλα
σ’ ένα ταξίδι μακρινό
βραδιάζει πάλι στο λιμάνι
δεν το μπορώ το δειλινό
Καπετάνιε μου Νικόλα
ήρθε κι άλλο δειλινό
έγια λέσα έγια μόλα
μου ‘φερ’ αναστεναγμό
Φεύγει και τούτο το καράβι
κι εγώ θα μείνω στη στεριά
από λιμάνι σε λιμάνι
να ‘μαι του πλοίου η σκιά
Πάρε με καπετάν Νικόλα
πάρε με σε παρακαλώ
τα δειλινά αργοπεθαίνω
τα δειλινά μελαγχολώ
Καπετάνιε μου Νικόλα
ήρθε κι άλλο δειλινό
έγια λέσα έγια μόλα
μου ‘φερ’ αναστεναγμό
|
Sikóni ágkira i Máro
ísos pigeni barbariá
ke férni kápna to fugáro
na mu mavrísi tin kardiá
Páre me kapetán Nikóla
s’ éna taksídi makrinó
vradiázi páli sto limáni
den to boró to dilinó
Kapetánie mu Nikóla
írthe ki állo dilinó
égia lésa égia móla
mu ‘fer’ anastenagmó
Fevgi ke tuto to karávi
ki egó tha mino sti steriá
apó limáni se limáni
na ‘me tu pliu i skiá
Páre me kapetán Nikóla
páre me se parakaló
ta diliná argopetheno
ta diliná melagcholó
Kapetánie mu Nikóla
írthe ki állo dilinó
égia lésa égia móla
mu ‘fer’ anastenagmó
|