“Λύστε τους κάβους”, φωνάζει ο καπετάνιος
κι ετοιμαστείτε να φύγουμε παιδιά,
τ’ ακούν οι ναύτες κι αναστενάζουν
και δακρυσμένοι κοιτάζουν τη στεριά.
Φεύγει το καράβι, για τα ξένα πάει
και η κάθε μάνα το γιο της χαιρετάει,
φεύγει το καράβι για τα ξένα μέρη,
μείναν οι κοπέλες τώρα δίχως ταίρι.
Φεύγουν, σαλπάρουν σε άγνωστα λιμάνια,
μες στις φουρτούνες και μες στα κύματα
και για τα σπίτια τους όλοι αντάμα,
γράφουνε γράμμα και χαιρετίσματα.
Φεύγει το καράβι, για τα ξένα πάει
και η κάθε μάνα το γιο της χαιρετάει,
φεύγει το καράβι για τα ξένα μέρη,
μείναν οι κοπέλες τώρα δίχως ταίρι.
|
“Líste tus kávus”, fonázi o kapetánios
ki etimastite na fígume pediá,
t’ akun i naftes ki anastenázun
ke dakrisméni kitázun ti steriá.
Fevgi to karávi, gia ta kséna pái
ke i káthe mána to gio tis cheretái,
fevgi to karávi gia ta kséna méri,
minan i kopéles tóra díchos teri.
Fevgun, salpárun se ágnosta limánia,
mes stis furtunes ke mes sta kímata
ke gia ta spítia tus óli antáma,
gráfune grámma ke cheretísmata.
Fevgi to karávi, gia ta kséna pái
ke i káthe mána to gio tis cheretái,
fevgi to karávi gia ta kséna méri,
minan i kopéles tóra díchos teri.
|