Τις νέες συλλογίζομαι στις απομακρυσμένες
Τις επαρχίες τα χλωμά και κρύα δειλινά
Όταν πίσω απ’ το τζάμι τους κοιτάν στηλά στο δρόμο
Κι αναστενάζουνε γιατί κανένας δεν περνά
Πότε θα ’ρθει πότε θα ’ρθει τα γαλανά
Βασίλεια της χίμαιρας μ’ ερωτικά ανοιγμένη
Την αγκαλιά κι ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη
Αχ και γιατί τόσο πολύ ν’ αργεί; Τι περιμένει;
Όπου ανταλλάσσουν καρτ ποστάλ «Ιδίως τοπία κι άνθη»
Και διατηρούν ρομαντική, κρυφά, αλληλογραφία
Με κάποιον νέον που μ’άπειρα χαρίσματα τον πλάθουν
Κι εκείνος είναι ένας γραφεύς σε κάποια Δημαρχία
|
Tis nées sillogizome stis apomakrisménes
Tis eparchíes ta chlomá ke kría diliná
Όtan píso ap’ to tzámi tus kitán stilá sto drómo
Ki anastenázune giatí kanénas den perná
Póte tha ’rthi póte tha ’rthi ta galaná
Oasília tis chímeras m’ erotiká anigméni
Tin agkaliá ki éna glikó chamógelo sta chili
Ach ke giatí tóso polí n’ argi; Ti periméni;
Όpu antallássun kart postál «Idíos topía ki ánthi»
Ke diatirun romantikí, krifá, allilografía
Me kápion néon pu m’ápira charísmata ton pláthun
Ki ekinos ine énas grafevs se kápia Dimarchía
|