Απ’ την αρχή τα λάθη εσύ τα μέτραγες
πριν γιατρευτώ μου πέταγες
την πιο σκληρή κουβέντα
Τέτοια βροχή, βροχή ο καιρός το γύρισε
το μέσα μου πλημμύρισε
και τσάκισαν τα δένδρα
Απ’ την αρχή με έριχνες στην άμυνα
περνούσα τα εξάμηνα
και μ’ άφηνες απ’ έξω
Τέτοια βροχή, βροχή δεν την περίμενα
θα τσάκιζα κι αν ήμουνα
θεός να την αντέξω
Κι έκλαψα για σένανε και το ξέραν όλοι
και μαζί μου κλαίγανε κι οι ονειροπόλοι
Κι έκλαψα για σένανε κι έβγαλα φωνή μεγάλη
κι όσοι γυροφέρνανε κάνανε κεφάλι.
|
Ap’ tin archí ta láthi esí ta métrages
prin giatreftó mu pétages
tin pio sklirí kuvénta
Tétia vrochí, vrochí o kerós to girise
to mésa mu plimmírise
ke tsákisan ta déndra
Ap’ tin archí me érichnes stin ámina
pernusa ta eksámina
ke m’ áfines ap’ ékso
Tétia vrochí, vrochí den tin perímena
tha tsákiza ki an ímuna
theós na tin antékso
Ki éklapsa gia sénane ke to kséran óli
ke mazí mu klegane ki i oniropóli
Ki éklapsa gia sénane ki évgala foní megáli
ki ósi giroférnane kánane kefáli.
|