Μη, μην το πεις
οι παλιοί μας φίλοι
μην το πεις
για πάντα φύγαν.
Μη, το ‘μαθα πια
τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν.
Πέρασαν οι μέρες που μας πλήγωσαν.
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.
Η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει
τη δική σου μελαγχολία
κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις.
Πέρασαν για πάντα
οι παλιές ιδέες, οι παλιές αγάπες
οι κραυγές.
Γίνανε παιχνίδι στα χέρια των παιδιών.
Όμορφη είναι αυτή η στιγμή, να το ξαναπώ
όμορφη να σας μιλήσω
βλέπω πυρκαγιές
πάνω από λιμάνια πάνω από σταθμούς
κι είμαι μαζί σας.
Όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
όταν τα γεφύρια πίσω μας θα κόβονται
εγώ θα είμαι εκεί να σας θυμίζω
τις μέρες τις παλιές.
|
Mi, min to pis
i palii mas fíli
min to pis
gia pánta fígan.
Mi, to ‘matha pia
ta paliá vivlía, ta paliá tragudia
gia pánta fígan.
Pérasan i méres pu mas plígosan.
Ginane pechnídi sta chéria ton pedión.
I zoí allázi díchos na kitázi
ti dikí su melagcholía
ki érchete i stigmí gia n’ apofasísis
me pius tha pas ke pius th’ afísis.
Pérasan gia pánta
i paliés idées, i paliés agápes
i kravgés.
Ginane pechnídi sta chéria ton pedión.
Όmorfi ine aftí i stigmí, na to ksanapó
ómorfi na sas milíso
vlépo pirkagiés
páno apó limánia páno apó stathmus
ki ime mazí sas.
Όtan o kósmos mas tha kegete
ótan ta gefíria píso mas tha kóvonte
egó tha ime eki na sas thimízo
tis méres tis paliés.
|