Έπεσες σαν άστρο μες στην ερημιά μου
και τα δυο μου χέρια τώρα σε κρατούν.
Είπες πως για λίγο θα ’μενες κοντά μου,
μια κι οι πεταλούδες λεύτερες πετούν.
Στους μεγάλους δρόμους αγκαλιά περνάμε
κι οι στιγμές κοντά σου γρήγορα περνούν.
Μακριά πολύ, το ξέρω, δε θα πάμε,
μια κι οι πεταλούδες λεύτερες πετούν.
Ίσως κάποια μέρα στη γωνιά του δρόμου
τα χλωμά σου μάτια σβήσουν και χαθούν,
όμως θα κρατήσω τ’ όνειρο δικό μου,
μια κι οι πεταλούδες λεύτερες πετούν.
|
Έpeses san ástro mes stin erimiá mu
ke ta dio mu chéria tóra se kratun.
Ipes pos gia lígo tha ’menes kontá mu,
mia ki i petaludes lefteres petun.
Stus megálus drómus agkaliá pernáme
ki i stigmés kontá su grígora pernun.
Makriá polí, to kséro, de tha páme,
mia ki i petaludes lefteres petun.
Ίsos kápia méra sti goniá tu drómu
ta chlomá su mátia svísun ke chathun,
ómos tha kratíso t’ óniro dikó mu,
mia ki i petaludes lefteres petun.
|