Στις πικροδάφνες που επαίζαμε κρυφτό
Τα χείλη σμίξαμε πάνω στα δεκαοχτώ
Και στα χορτάρια που βραδιές ξαπλώναμε
Ποιος αγαπάει πιο πολύ μαλώναμε
Όμως αδίστακτος φονιάς είν’ ο καιρός
Κι όλα τα σκόρπισε στο πέρασμά του εμπρός
Κι έμεινε ο έρωτας στα χείλη μας πικρός
Σαν πικροδάφνη πια κι αυτός
Στις πικροδάφνες σαν θυμάσαι κι αν πονάς
Ο κόσμος άρχιζε κι ετέλειωνε με μας
Και τη ζωή στο χώμα ζωγραφίζαμε
Πως η αγάπη θα κρατάει νομίζαμε
Όμως αδίστακτος φονιάς είν’ ο καιρός
Κι όλα τα σκόρπισε στο πέρασμά του εμπρός
Κι έμεινε ο έρωτας στα χείλη μας πικρός
Σαν πικροδάφνη πια κι αυτός
|
Stis pikrodáfnes pu epezame kriftó
Ta chili smíksame páno sta dekaochtó
Ke sta chortária pu vradiés ksaplóname
Pios agapái pio polí malóname
Όmos adístaktos foniás in’ o kerós
Ki óla ta skórpise sto pérasmá tu ebrós
Ki émine o érotas sta chili mas pikrós
San pikrodáfni pia ki aftós
Stis pikrodáfnes san thimáse ki an ponás
O kósmos árchize ki etélione me mas
Ke ti zoí sto chóma zografízame
Pos i agápi tha kratái nomízame
Όmos adístaktos foniás in’ o kerós
Ki óla ta skórpise sto pérasmá tu ebrós
Ki émine o érotas sta chili mas pikrós
San pikrodáfni pia ki aftós
|