Τις τελευταίες μέρες μου
θα τις ρίξω στη θάλασσα
νιώθω λες και μεγάλωσα
για να βρεθώ με ‘κεινη
Σε παραλία απόμερη
μ’ ένα φθαρμένο μοντγκόμερι
θα στήσω την πολυθρόνα μου
για τη γριά μου τη μνήμη
Τις τελευταίες μέρες μου
θα τις μετράω σ’ απογεύματα
θα παραθέτω γεύματα
για τα φαντάσματά μου
Θα ξαγρυπνάω ως τις δυόμιση
κάνοντας μια ταξινόμηση
στις εμπειρίες του βίου μου
στα παιδικά όνειρά μου
Τις τελευταίες μέρες μου
θα τις ρίξω στη θάλασσα
να δω όπως μεγάλωσα
τι ψάρια μείναν να πιάσω
Κι όταν ενώσω τα νήματα
θα μ’ απαγάγουν τα κύματα
κι απ’ τον βυθό ως τον αφρό
σαν ένα κύμα κι εγώ
θα περάσω…
|
Tis teleftees méres mu
tha tis ríkso sti thálassa
niótho les ke megálosa
gia na vrethó me ‘kini
Se paralía apómeri
m’ éna ftharméno montgkómeri
tha stíso tin polithróna mu
gia ti griá mu ti mními
Tis teleftees méres mu
tha tis metráo s’ apogevmata
tha parathéto gevmata
gia ta fantásmatá mu
Tha ksagripnáo os tis diómisi
kánontas mia taksinómisi
stis ebiríes tu víu mu
sta pediká ónirá mu
Tis teleftees méres mu
tha tis ríkso sti thálassa
na do ópos megálosa
ti psária minan na piáso
Ki ótan enóso ta nímata
tha m’ apagágun ta kímata
ki ap’ ton vithó os ton afró
san éna kíma ki egó
tha peráso…
|