|
Ένα σημάδι βαθύ που δε θα σβήσει ποτέ
δε θα σβήσει
Ένα σημάδι παλιό που δε θα αφήνει η χαρά
να κρατήσει
Και στις σιωπές περιπλανιόμαστε
μ’ αυτό που μας πονά
Για ένα τίποτα χανόμαστε
στου δρόμου τα μισά
Μάτια μου αν σ’ αγαπώ
τι να φοβάσαι πια
όλα είναι στο μυαλό
πόνος και γιατρειά
Αν σε σκεπάζουν σκιές
τότε να γέρνεις να κλαις στο πλευρό μου
και με το δάκρυ σου εγώ
θα σβήνω κάθε παλιό εαυτό μου
Κι αν στις σιωπές περιπλανιόμαστε
μ’ αυτό που μας πονά
όταν στα δυο το μοιραζόμαστε
δεμένους μας κρατά
Μάτια μου αν σ’ αγαπώ
τι να φοβάσαι πια
όλα είναι στο μυαλό
πόνος και γιατρειά
|
Έna simádi vathí pu de tha svísi poté
de tha svísi
Έna simádi palió pu de tha afíni i chará
na kratísi
Ke stis siopés periplaniómaste
m’ aftó pu mas poná
Gia éna típota chanómaste
stu drómu ta misá
Mátia mu an s’ agapó
ti na fováse pia
óla ine sto mialó
pónos ke giatriá
An se skepázun skiés
tóte na gérnis na kles sto plevró mu
ke me to dákri su egó
tha svíno káthe palió eaftó mu
Ki an stis siopés periplaniómaste
m’ aftó pu mas poná
ótan sta dio to mirazómaste
deménus mas kratá
Mátia mu an s’ agapó
ti na fováse pia
óla ine sto mialó
pónos ke giatriá
|
