|
Εγώ γεννήθηκα θνητή από νερό και χώμα,
αυτού του κόσμου το “γιατί” δεν το ’χω μάθει ακόμα,
μ’ αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως είσ’ η αιτία
που αντέχω μέχρι σήμερα στην κάθε τρικυμία, εσύ, εσύ …
Όλα είσ’ εσύ,
είσαι τέλος μου κι αρχή,
λόγος για να ζω όποτε πεθαίνω,
όλα είσ’ εσύ, είσαι η μόνη αφορμή
για να προσπαθώ και να επιμένω, όλα είσ’ εσύ…
Εγώ γεννήθηκα θνητή, ανθρώπινη έχω φύση,
μοιάζω με φλόγα από κερί που κάποτε θα σβήσει
μα ως τότε ξέρω σίγουρα πως όσα κι αν βρεθούνε
ανάμεσά μας σύνορα, μαζί πάντα θα ζούμε, μαζί, μαζί.
|
Egó genníthika thnití apó neró ke chóma,
aftu tu kósmu to “giatí” den to ’cho máthi akóma,
m’ aftó pu kséro sígura ine pos is’ i etía
pu antécho méchri símera stin káthe trikimía, esí, esí …
Όla is’ esí,
ise télos mu ki archí,
lógos gia na zo ópote petheno,
óla is’ esí, ise i móni aformí
gia na prospathó ke na epiméno, óla is’ esí…
Egó genníthika thnití, anthrópini écho físi,
miázo me flóga apó kerí pu kápote tha svísi
ma os tóte kséro sígura pos ósa ki an vrethune
anámesá mas sínora, mazí pánta tha zume, mazí, mazí.
|
