Πίνω τον πρώτο μου καφέ και σε κοιτάζω
Είσαι ο καπνός από το πρώτο μου τσιγάρο το πικρό
Μοιάζει να θέλω να πονάω πόσο λυπάμαι
Και οι φωνές στη γειτονιά από γέλια παιδικά
Όλα μπερδεύονται γλυκά
Ο χρόνος έρχεται και φεύγει και περνάει μια ζωή
Κι εσύ μου λες στα σχέδιά σου, δε χωράει αναβολή
Κοίταξε γύρω σου τον κόσμο που τον φτιάξαμε εσύ κι εγώ
Είν’ ένας κόσμος τόσο μόνος και θλιμμένος βουτηγμένος
στο εγώ
Τι να πεις τι να πω
Πάμε να φύγουμε από ‘δω
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
Τα πεζοδρόμια της ζωής γέμισαν λάσπη
Ο κόσμος τρέχει βιαστικός για να προλάβει να κρυφτεί
Εγώ σου λέω σ’ αγαπώ και δε φοβάμαι
Κι ενώ γελάς ειρωνικά μου ζητάς μια αγκαλιά
Όλα μπερδεύονται γλυκά
|
Píno ton próto mu kafé ke se kitázo
Ise o kapnós apó to próto mu tsigáro to pikró
Miázi na thélo na ponáo póso lipáme
Ke i fonés sti gitoniá apó gélia pediká
Όla berdevonte gliká
O chrónos érchete ke fevgi ke pernái mia zoí
Ki esí mu les sta schédiá su, de chorái anavolí
Kitakse giro su ton kósmo pu ton ftiáksame esí ki egó
In’ énas kósmos tóso mónos ke thlimménos vutigménos
sto egó
Ti na pis ti na po
Páme na fígume apó ‘do
na `kseres póso s’ agapó
Ta pezodrómia tis zoís gémisan láspi
O kósmos tréchi viastikós gia na prolávi na krifti
Egó su léo s’ agapó ke de fováme
Ki enó gelás ironiká mu zitás mia agkaliá
Όla berdevonte gliká
|