Ρωτάω τ’ άστρα τ’ ουρανού,
μη σ’ είδανε το βράδυ
κάτω απ’ το φως του φεγγαριού
να κλέβεις το σκοτάδι.
Ρωτάω τ’ άστρα τ’ ουρανού,
μη σ’ είδανε το βράδυ.
Κι άμα τη δείτε, άστρα μου, να σεργιανά μονάχη,
πείτε της, στέλνω ένα φιλί για συντροφιά της να ’χει.
Ρωτώ τον ήλιο να μου πει,
μην ξύπνησες μαζί του
κι άμα το χρώμα της αυγής
σου ’δωσε την πνοή του.
Ρωτώ τον ήλιο να μου πει,
μην ξύπνησες μαζί του.
Κι άμα ξυπνήσει, ήλιε μου, και δείχνει ευτυχισμένη,
θα πει πως πήρε το φιλί και είναι ερωτευμένη.
|
Rotáo t’ ástra t’ uranu,
mi s’ idane to vrádi
káto ap’ to fos tu fengariu
na klévis to skotádi.
Rotáo t’ ástra t’ uranu,
mi s’ idane to vrádi.
Ki áma ti dite, ástra mu, na sergianá monáchi,
pite tis, stélno éna filí gia sintrofiá tis na ’chi.
Rotó ton ílio na mu pi,
min ksípnises mazí tu
ki áma to chróma tis avgís
su ’dose tin pnoí tu.
Rotó ton ílio na mu pi,
min ksípnises mazí tu.
Ki áma ksipnísi, ílie mu, ke dichni eftichisméni,
tha pi pos píre to filí ke ine erotevméni.
|