Πείτε μου γιατί όλη μου η ζωή ευθύνη
μέσα της με κλείνει, χάνομαι
Έρχεσαι κι εσύ όλο απειλές μοιράζεις
πάλι με δικάζεις, ένοχη.
Μες στη βροχή και μες στη σκόνη
αυτός ο δρόμος δεν τελειώνει
Για την παλιά ευχή ψάχνει απ’ την αρχή
στιγμή καυτή με την ανάσα
Της νύχτας άναψε τ’ άστρα
στου φόβου τα γιατί να είμαι δυνατή.
Πείτε μου γιατί μέσα στη σιωπή οι λέξεις
θέλουν να διαλέξεις τ’ άγνωστο
Δάκρυα παντού κλείδωσα του νου την πόρτα
έσβησα τα φώτα κι έφυγα.
|
Pite mu giatí óli mu i zoí efthíni
mésa tis me klini, chánome
Έrchese ki esí ólo apilés mirázis
páli me dikázis, énochi.
Mes sti vrochí ke mes sti skóni
aftós o drómos den telióni
Gia tin paliá efchí psáchni ap’ tin archí
stigmí kaftí me tin anása
Tis níchtas ánapse t’ ástra
stu fóvu ta giatí na ime dinatí.
Pite mu giatí mésa sti siopí i léksis
thélun na dialéksis t’ ágnosto
Dákria pantu klidosa tu nu tin pórta
ésvisa ta fóta ki éfiga.
|