Κι αν με κρατάνε όμηρο τα δυο σου χέρια
κι αν μου χαλάς τα σχέδια κάθε που ξεκινώ
Βρίσκω τη δύναμη και χάνομαι σαν σφαίρα
κι όλα μου φαίνονται όμορφα κι εσένα σε ξεχνώ
Δεν μπορώ τα ήσυχα βράδια
με το ίδιο φεγγάρι στον ώμο
Εγώ θέλω να μ’ αφήνει σημάδια
καθετί που περνά μες στο χρόνο
Κι αν με κρατάνε όμηρο τα δυο σου χέρια
κι αν δε μ’ αφήνεις να χαρώ στο γλέντι της ζωής
Το βήμα μου φωτιά και χάνομαι σαν σφαίρα
κι αφήνομαι στο έλεος της καθεμιάς στιγμής
Δεν μπορώ τα ήσυχα βράδια
με το ίδιο φεγγάρι στον ώμο
Εγώ θέλω να μ’ αφήνει σημάδια
καθετί που περνά μες στο χρόνο
|
Ki an me kratáne ómiro ta dio su chéria
ki an mu chalás ta schédia káthe pu ksekinó
Orísko ti dínami ke chánome san sfera
ki óla mu fenonte ómorfa ki eséna se ksechnó
Den boró ta ísicha vrádia
me to ídio fengári ston ómo
Egó thélo na m’ afíni simádia
kathetí pu perná mes sto chróno
Ki an me kratáne ómiro ta dio su chéria
ki an de m’ afínis na charó sto glénti tis zoís
To víma mu fotiá ke chánome san sfera
ki afínome sto éleos tis kathemiás stigmís
Den boró ta ísicha vrádia
me to ídio fengári ston ómo
Egó thélo na m’ afíni simádia
kathetí pu perná mes sto chróno
|