Όταν όλα θολώνουν κι είναι μόνο η αρχή
δε σου αρκεί μια βραδιά για ν’ αντέξεις
Όταν φτάσεις στο τέρμα κι είσαι μόνος σου εκεί
ίσως να ’ναι αργά να διαλέξεις
Όταν χάσεις το δρόμο όταν χάσεις μια ευχή
δε σου αρκεί μια ρεβάνς να γυρέψεις
κι όταν όλα μικραίνουν και ψάχνεις γιατί
δε σου φτάνουν μονάχα οι λέξεις
Φτάνει μόνο ένα κάτι για να φτάσεις εκεί
που η καρδιά θα χτυπάει σαν σφαίρα
να γεννιέσαι απ’ τη στάχτη να γελάς στη βροχή
και να ζεις την πιο όμορφη μέρα
Όταν όλα γυρίζουν κι έχει μείνει η σιωπή
δε σου αρκεί μια κουβέντα να κλέψεις
Όταν όλα αλλάζουνε κι όλα είναι εκεί
μα δε φτάνουνε για να πιστέψεις
Φτάνει μόνο ένα κάτι για να φτάσεις εκεί
που η καρδιά θα χτυπάει σαν σφαίρα
να γεννιέσαι απ’ τη στάχτη να γελάς στη βροχή
και να ζεις την πιο όμορφη μέρα
|
Όtan óla tholónun ki ine móno i archí
de su arki mia vradiá gia n’ antéksis
Όtan ftásis sto térma ki ise mónos su eki
ísos na ’ne argá na dialéksis
Όtan chásis to drómo ótan chásis mia efchí
de su arki mia reváns na girépsis
ki ótan óla mikrenun ke psáchnis giatí
de su ftánun monácha i léksis
Ftáni móno éna káti gia na ftásis eki
pu i kardiá tha chtipái san sfera
na genniése ap’ ti stáchti na gelás sti vrochí
ke na zis tin pio ómorfi méra
Όtan óla girízun ki échi mini i siopí
de su arki mia kuvénta na klépsis
Όtan óla allázune ki óla ine eki
ma de ftánune gia na pistépsis
Ftáni móno éna káti gia na ftásis eki
pu i kardiá tha chtipái san sfera
na genniése ap’ ti stáchti na gelás sti vrochí
ke na zis tin pio ómorfi méra
|