Τ’ αστέρια σβήστε να μη με δούνε
είναι τα μάτια μου υγρά
οι αγάπες περάσαν και με δικάσαν
παρέα να `χω μοναξιά.
Που ξοδεύεις τα όνειρά μου,
που να δίνεις τα φιλιά μου
μια στιγμή ποτέ δεν είδες
πόσο σ’ αγαπώ,
που ξοδεύεις τα όνειρά μου,
και τρελαίνεις την καρδιά μου,
ένα ψέμα έλα πες μου,
μήπως και σωθώ.
Με αναμνήσεις ντύνω τη νύχτα,
μήπως σε φέρει πάλι εδώ,
στις φλέβες μου είσαι, στο σώμα μου είσαι,
το πιο σκληρό ναρκωτικό.
Που ξοδεύεις τα όνειρά μου,
που να δίνεις τα φιλιά μου
μια στιγμή ποτέ δεν είδες
πόσο σ’ αγαπώ,
που ξοδεύεις τα όνειρά μου,
και τρελαίνεις την καρδιά μου,
ένα ψέμα έλα πες μου,
μήπως και σωθώ.
|
T’ astéria svíste na mi me dune
ine ta mátia mu igrá
i agápes perásan ke me dikásan
paréa na `cho monaksiá.
Pu ksodevis ta ónirá mu,
pu na dínis ta filiá mu
mia stigmí poté den ides
póso s’ agapó,
pu ksodevis ta ónirá mu,
ke trelenis tin kardiá mu,
éna pséma éla pes mu,
mípos ke sothó.
Me anamnísis ntíno ti níchta,
mípos se féri páli edó,
stis fléves mu ise, sto sóma mu ise,
to pio skliró narkotikó.
Pu ksodevis ta ónirá mu,
pu na dínis ta filiá mu
mia stigmí poté den ides
póso s’ agapó,
pu ksodevis ta ónirá mu,
ke trelenis tin kardiá mu,
éna pséma éla pes mu,
mípos ke sothó.
|