Όσο αδιαφορώ για εσάς τόσο σας αγαπάω
γιατί βλέπω να μέσα σας κι εκεί που θέλω πάω
βλέπω του κόσμου την χαρά στης μοναξιάς το γλέντι
μα αυτό που υπάρχει στην καρδιά τίποτα δεν ξεπλένει
Όνειρα, εγώ δεν έκανα ποτέ μου
Όνειρα, μεγάλα και τρανά
Όνειρα, εγω δεν έκανα για μένα
Όνειρα, σαν τα άλλα τα παιδιά
Οι άνθρωποι είναι μόνοι τους κι ας βγαίνουνε παρέες
μόλις στο σπίτι τους κλειστούν ξεμένουνε από ιδέες
ψάχνουν στο άδειο τους μυαλό να βρούνε κάποια λύση
μα ένα όνειρο φίλε μου δεν θα σου κοστίσει.
Όνειρα, εγώ δεν έκανα ποτέ μου
Όνειρα, μεγάλα και τρανά
Όνειρα, εγώ δεν έκανα για μένα
Όνειρα, σαν τα άλλα τα παιδιά
|
Όso adiaforó gia esás tóso sas agapáo
giatí vlépo na mésa sas ki eki pu thélo páo
vlépo tu kósmu tin chará stis monaksiás to glénti
ma aftó pu ipárchi stin kardiá típota den ksepléni
Όnira, egó den ékana poté mu
Όnira, megála ke traná
Όnira, ego den ékana gia ména
Όnira, san ta álla ta pediá
I ánthropi ine móni tus ki as vgenune parées
mólis sto spíti tus klistun kseménune apó idées
psáchnun sto ádio tus mialó na vrune kápia lísi
ma éna óniro fíle mu den tha su kostísi.
Όnira, egó den ékana poté mu
Όnira, megála ke traná
Όnira, egó den ékana gia ména
Όnira, san ta álla ta pediá
|