|
Την άνοιξη την πρώτη την θυμάμαι
Τον κόσμο μια θάλασσα αγκαλιά
Τα αρώματα, τα χρώματα στο σπίτι
Κρυψώνα μες τα μάτια του μπαμπά
Και πίστευα πως ήμουνα νεράιδα
Πως με ’φτιάξαν με κάποιο μαγικό
Πως όλα στη ζωή είναι γαλάζια
Ήταν το δικό μου μυστικό
Τα χρόνια περάσανε μαμά
Φοβάμαι ακόμα μαμά
Ονειρεύομαι ακόμα μαμά
Σε χρειάζομαι ακόμα μαμά
Θυμάμαι τα τραγούδια στη γιορτή μου
Αστεία, παιχνίδια στην αυλή
Και όταν ήρθε η ώρα πια να φύγω
Έμεινε μονάχα η σιωπή
Και χάθηκα σε ένα μακρύ ταξίδι
Αγάπησα και πόνεσα πολύ
Προσπάθησα και αν έχασα στο τέλος
Κράτησα για μένα μια στιγμή
|
Tin ániksi tin próti tin thimáme
Ton kósmo mia thálassa agkaliá
Ta arómata, ta chrómata sto spíti
Kripsóna mes ta mátia tu babá
Ke písteva pos ímuna neráida
Pos me ’ftiáksan me kápio magikó
Pos óla sti zoí ine galázia
Ήtan to dikó mu mistikó
Ta chrónia perásane mamá
Fováme akóma mamá
Onirevome akóma mamá
Se chriázome akóma mamá
Thimáme ta tragudia sti giortí mu
Astia, pechnídia stin avlí
Ke ótan írthe i óra pia na fígo
Έmine monácha i siopí
Ke cháthika se éna makrí taksídi
Agápisa ke pónesa polí
Prospáthisa ke an échasa sto télos
Krátisa gia ména mia stigmí
|
