Γιατί ποτέ μου δεν κατάφερα να ζήσω απλά;
Πάντοτε έψαχνα το πριν και το μετά.
Ερωτευόμουν στα βιβλία και στα σινεμά
κι έκλαιγα μέσα σε τραγούδια ψεύτικα.
Θέλω να πάψω να ελπίζω ή να νοσταλγώ.
Θέλω επιτέλους έξω απ’ τ’όνειρο να βγω.
Είσαι ό,τι έχω στη ζωή μου πιο αληθινό.
Σώσε με απόψε βγάλε με έξω από το όνειρο.
Ξύπνα με απόψε τράβηξέ με από τ’ όνειρο.
Μάθε με να ζω.
Πόσο κουράστηκα να ζω μέσα σ’ένα όνειρο.
Πόσο κουράστηκα να γράφω αντί να ζω.
Μα όταν σε αγγίζω,
όταν γλυκά τα χείλη σου ακουμπώ,
στην αγκαλιά σου μόνο νιώθω να ξυπνώ
Θέλω να πάψω να ελπίζω ή να νοσταλγώ.
Θέλω επιτέλους έξω απ’ τ’όνειρο να βγω.
Είσαι ό,τι έχω στη ζωή μου πιο αληθινό.
Σώσε με απόψε βγάλε με έξω από το όνειρο.
Ξύπνα με απόψε τράβηξέ με από τ’ όνειρο.
Μάθε με να ζω.
Η ζωή περνάει και δε μας ρωτάει.
Μέσα μου πριν να χαθώ
μάθε με πώς ν’αγαπώ.
|
Giatí poté mu den katáfera na zíso aplá;
Pántote épsachna to prin ke to metá.
Erotevómun sta vivlía ke sta sinemá
ki éklega mésa se tragudia pseftika.
Thélo na pápso na elpízo í na nostalgó.
Thélo epitélus ékso ap’ t’óniro na vgo.
Ise ó,ti écho sti zoí mu pio alithinó.
Sóse me apópse vgále me ékso apó to óniro.
Ksípna me apópse tráviksé me apó t’ óniro.
Máthe me na zo.
Póso kurástika na zo mésa s’éna óniro.
Póso kurástika na gráfo antí na zo.
Ma ótan se angizo,
ótan gliká ta chili su akubó,
stin agkaliá su móno niótho na ksipnó
Thélo na pápso na elpízo í na nostalgó.
Thélo epitélus ékso ap’ t’óniro na vgo.
Ise ó,ti écho sti zoí mu pio alithinó.
Sóse me apópse vgále me ékso apó to óniro.
Ksípna me apópse tráviksé me apó t’ óniro.
Máthe me na zo.
I zoí pernái ke de mas rotái.
Mésa mu prin na chathó
máthe me pós n’agapó.
|