Πήρες όνειρα κι ελπίδες
έφυγες κι αλλού τα πήγες
κι όταν όλα σου τα πήραν
πάλι εδώ σε μένα ήρθες
Τι να σβήσω, τι ν’ αφήσω
πως την πόρτα να σου κλείσω
άφου έχεις για γραμμένο
το δικό μου πεπρωμένο
Όπου κι αν πας θα με ζητάς
άλλον δεν πρόκειται να βρεις να σ’ αγαπάει
Εγώ σε ξέρω πιο καλά, και σ’ αγαπάω δυνατά
γι’ αυτό σου λέω αυτή η αγάπη δε χαλάει
Πήρες δρόμους, μονοπάτια
έφυγες να βρεις παλάτια
μα το ψέμα μόλις είδες
πάλι εδώ σε μένα ήρθες
Στην καρδιά μου θα μιλήσω
και τα λάθη σου θα σβήσω
αφού έχω για γραμμένο
το δικό σου πεπρωμένο
Όπου κι αν πας θα με ζητάς
άλλον δεν πρόκειται να βρεις να σ’ αγαπάει
Εγώ σε ξέρω πιο καλά, και σ’ αγαπάω δυνατά
γι’ αυτό σου λέω αυτή η αγάπη δε χαλάει
|
Píres ónira ki elpídes
éfiges ki allu ta píges
ki ótan óla su ta píran
páli edó se ména írthes
Ti na svíso, ti n’ afíso
pos tin pórta na su kliso
áfu échis gia gramméno
to dikó mu peproméno
Όpu ki an pas tha me zitás
állon den prókite na vris na s’ agapái
Egó se kséro pio kalá, ke s’ agapáo dinatá
gi’ aftó su léo aftí i agápi de chalái
Píres drómus, monopátia
éfiges na vris palátia
ma to pséma mólis ides
páli edó se ména írthes
Stin kardiá mu tha milíso
ke ta láthi su tha svíso
afu écho gia gramméno
to dikó su peproméno
Όpu ki an pas tha me zitás
állon den prókite na vris na s’ agapái
Egó se kséro pio kalá, ke s’ agapáo dinatá
gi’ aftó su léo aftí i agápi de chalái
|